Athene in zicht!

Eindelijk was er vanochtend land in zicht. En het was de kust bij Athene, ik herkende het. En ik herkende nog iets anders, mijn vader stond op de rotsen te wachten. En toen gebeurde het er iets vreselijks. Opeens wist ik weer wat ik was vergeten. de vuurpijl!! Hadden jullie dat niet even in de comments kunnen zeggen? Mijn vader sprong, van de rotsen. En ik nog bellen, maar hij nam natuurlijk niet op. Waarschijnlijk was zijn koelkastmobiel weer eens kapot.
Maar even terug naar het vreselijke moment. Ik dacht dat ik verbeelde dat hij sprong, maar toen we dichterbij kwamen, zag ik hem, tja, drijven. Ik heb maar even tegen de kinderen gezegd dat ze even hun ogen dicht moesten houden. Het was echt verschrikkelijk, hoe kon ik zo dom zijn? Ik heb mijn eigen vader vermoord! Ik ben deze reis twee dierbare personen kwijtgeraakt.
We zijn uit de boot gestapt, en nu zit ik in de kamer van mijn vader verdrietig te zijn. Zelfs Angry Birds spelen vrolijkt me niet op.
Nou, zo eindigde de reis dus. Ik heb nu even niet meer zo'n behoefte aan schrijven en gezelschap, sorry.

Dag, Theseus.

Oja, bedankt voor het volgen van mijn reis.